Drugi po Śnieżce, najbardziej znany Polakom, szczyt polskich Karkonoszy.
Szrenica położona jest całkowicie po polskiej stronie, w zachodniej części Karkonoszy. Sam szczyt góruje nad głównym grzbietem ok 60 metrów. Masyw Szrenicy, podobnie jak cała zachodnia część Karkonoszy, zbudowany jest z granitu karkonoskiego, który w wyniku wietrzenia utworzył na szczycie i na zboczach grupy skałek oraz rumowiska skalne, pokrywające zwłaszcza wschodnią stronę zbocza. Granitowe bloki gołoborza porastają żółto-zielonkawe porosty, które z daleka przypominają szron, stąd prawdopodobnie wzięła się nazwa „Szrenica”. Pochodzenie nazwy wywodzi się tez czasem od szreni, czyli szadzi, która zimą pokrywa skały i drzewa. Polska nazwa Szrenica obowiązuje od 1949 roku.
Pomimo, iż Szrenica nie jest zbyt wysokim szczytem, to w jej obrębie panuje specyficzny klimat rodzaju alpejskiego. Charakteryzuje się to bardzo dużymi opadami, zwłaszcza w miesiącach jesienno-zimowych, oraz znacznie niższymi niż np. w Tatrach temperaturami.
Poniżej szczytu, na wysokości 1331 m n.p.m., znajduje się Obserwatorium Górskie Zakładu Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu Wrocławskiego, które jednocześnie jest klimatyczną stacją meteorologiczną, która została uruchomiona w latach 50. XX wieku.
Jak dostać się na Szrenicę?
Ze Szklarskiej Poręby kursuje od 1962 dwuodcinkowa Kolej krzesełkowa na Szrenicę, a od grudnia 2010 kolej krzesełkowa Karkonosz Express z krzesełkami 6-osobowymi na pobliski Świąteczny Kamień. Można też wejść czerwonym szlakiem od strony Wodospadu Kamieńczyka lub idąc łagodną, utwardzoną drogą ze Szklarskiej Poręby.