Stawa Młyny

Jest symbolem miasta oraz według mieszkańców regionu, najbardziej romantycznym miejscem na Pomorzu Zachodnim (plebiscyt Aż Po Morze 2015).

Stawa to inaczej znak nawigacyjny. Druga część nazwy obiektu nawiązuje do jego kształtu – wiatraka. Stawa stoi na końcu zachodniego falochronu, gdzie Świna łączy się Morzem Bałtyckim. Razem ze Stawą Galeriową tworzy tzw. nabieżnik, którego światła służą statkom wpływającym do portu z Bałtyku. 

Stawę wybudowano w 1877 roku (niektóre źródła podają lata wcześniejsze), powstała podczas modernizacji toru wodnego. Pulsujące światło początkowo przesłaniane było przez łopaty wiatraka, a obecnie wykonuje to mechaniczna przesłona. Ma 10 m wysokości, pomalowana jest na biało i ma czarny dach. 

Według legend, w dawnych czasach w murach wiatraka mieszkał stary młynarz, który znał przepis na eliksir młodości. A było to tak: gdy Świnoujście stało się miastem portowym, a jego mieszkańcy zaczęli pracować na statkach i wypływali w długie rejsy. Żony długo czekały na mężów – marynarzy, którzy często byli nie do poznania po powrocie. Wracali wyczerpani i postarzali. 

Pewna mieszkanka Świnoujścia, Alicja, była załamana wyglądem ukochanego Krzysztofa. Poszła nocą nad morze i zapłakała. Głos, który usłyszała, kierował ją do wiatraka, który stał za nią. Wyszedł z niego stary młynarz. Kazał on Alicji i jej mężowi przyjść następnego dnia do siebie. Polecił okładać męża błotem i zażywać kąpieli w morzu oraz spacerować. Tydzień po tym zabrał Krzysztofa do wiatraka. Po pewnym czasie wyszedł z niego dużo młodszy. Wiatrak stał się popularny – inni marynarze też korzystali z magicznych zdolności młynarza. Do czasu, aż ten umarł. Wtedy też stanął mechanizm wiatraka. 

W 1976 roku Stawa Młyny zagrała w filmie  „Latarnik” – adaptacji noweli Henryka Sienkiewicza. Dobudowano wtedy budynek i balkon, które po ukończeniu zdjęć zostały zdemontowane.